Ostrów, ostry rów, mała osada a wokół niej liczne bagniste tereny, rzeka rozlała, brody, bijące źródła i bagna bez dna. Pierwsi osadnicy osuszali podmokłe tereny, budując groble, mosty, urządzenia ułatwiające komunikację. Lud krył się w tych bagnach od najeźdźców, którzy przybywali od wschodu, wokół tworzyły się pomału inne osady, z punktami obronnymi, strażnicami i grodami strzegącymi pogranicza. Przez długi czas pogranicze rozdzielało obszary pozostające we władaniu Piastów od ziem będących przedmiotem rywalizacji litewskiej, ruskiej i polskiej, zajętych w XI w. przez książąt kijowskich. Przy końcu XIV wieku na wymienionej wyspie leżał ośrodek osadniczy przy drodze wiodącej na Litwę, i w Ostrowie w dworze łowieckim spotkał się król Władysław Jagiełło i książę litewski Witold w celu zawarcia ugody kończącej ich kilkuletnie spory i waśnie o władzę. Jan Długosz pisząc wzmiankę w swojej kronice sądził, że na Litwie było ich spotkanie, ale z innych dokumentów wynika, że król Władysław Jagiełło w 22 lipca 1392 roku był w Krakowie, a 4 sierpnie spotkał się z Witoldem w Ostrowie, a 19 sierpnia znajdował się w Żukowie w Ziemi Lubelskiej.

Czy był w stanie pokonać tak bardzo odległą podroż w krótkim czasie? Prawa miejskie otrzymał w 1548 r. do Zygmunta Starego I. Z XVI wieku zachowały się dwie pieczęcie miejskie herbowe, na jednej z nich widnieje napis: Sigillum Civitas Osrovensis (1573 r.). Najstarszy zapis źródłowy Ostrowa pochodzi z XV wieku i ma postać: Ostrow. W 1676 roku miejscowość ta określana jest jako Ostrow parochia, oppidum (2r.) Po dziś dzień nazwa ta się nie zmieniła, w ostatnim okresie przyjęła postać nazwy dwuczłonowej Ostrów Lubelski.

Rapa Celina